|
In het
beeldende werk van Harald Jassoy (Goedereede) nemen de
tweedimensionaal geschilderde objecten een belangrijke plaats in. Een
centraal thema is de stoel. Rein Wolfs, thans directeur van het
Stedelijk Museum Amsterdam, besprak destijds als kunstcriticus dit werk van
Harald Jassoy. “Er zijn
maar weinig mensen die niet weten wat een stoel is. Een eenvoudig object is
gegroeid tot een universeel teken, aangezien het noodzakelijk de menselijke
maat weerspiegelt. Het kan gewoon niet missen: neem een zithouding aan en de
stoel vormt zich naar het menselijk lichaam… Harald Jassoy is schijnbaar
beperkt in zijn thematiek: stoelen, stoelen en nog een stoelen zijn de enige herkenbare elementen in zijn
schilderijen. Zijn kunst neigt nu en dan naar objektkunst, in die zin dat de
buitenvorm van veel werken, ofschoon tweedimensionaal, gelijk is aan de
buitenvorm van het meubel dat ervoor model heeft gestaan. Er is echter
voortdurend veel meer gaande dan een simpele poging een bestaand voorwerp zo
goed mogelijk in het platte vlak na te bootsen. Dat blijkt uit de
ontwikkeling die zijn werk de laatste jaren heeft doorgemaakt. Niet
allen hebben de schilderijen in de loop der tijd steeds meer de gedaante van
zogenaamde shaped canvases aangenomen, maar ook is de wijze van schilderen
sterk veranderd. In de vroegere werken valt telkens een stoel waar te nemen
die, vrij egaal geschilderd, zijn plaats heeft in een zeker, vaak ruitvormig
kader: de stoel bevindt zich nog altijd in een schilderij, waarop een
wisselwerking bestaat tussen voor- en achtergrond. De kunstenaar tracht iets
te vangen, in tegenstelling tot de nogal gelijkmatige wijze waarop de verf is
aangebracht, duidt op beweging, in zijn optiek een kenmerk van de levende
stoel (dode materie bestaat niet voor Harald Jassoy- hoe traag de atomen ook
bewegen , rust is onbestaanbaar). De werken knikken om een, meestal
horizontale as, zoals ook de concrete stoel zich aanpast aan de houding van
de bezitter, De gesloten vorm van de schilderkunst wordt min of meer geopend,
en een plastisch moment treedt naar voren. Dan wordt een volgende stap belangrijk: de aandacht voor de
binnenruimte van de stoel- daar waar het voorwerp niet langer waarneembare
materie, maar wel concrete ruimte is. De schilderijen nemen
nu daadwerkelijk de gedaante van stoelen aan, zij het dat ze tot
tweedimensionale proporties zijn teruggebracht. De ruimtes tussen de poten
benadrukken de spanning tussen openheid en geslotenheid. De stoel zelf, de
tastbare vorm wordt zuiver schilderkunstig behandeld. De schilder Jassoy
treedt naar voren”. |
|
In zijn
artikel ‘Das unsichtbare gemalt’ heeft Nico Out eveneens geschreven
over de thematiek van stoelen tafels in het werk van Harald Jassoy”. Hij schreef onder meer het volgende: “Er malt sie ganz einfach, mit Acrylfarbe, auf eine Holzplatte (Triplex), die sich durch zägen und biegen aus der Fläche zu lösen scheint. Jassoy malt den Ur-tisch und Stuhl einfach, aber zielstrebig, Sie zeigen zich häufig als abstrakte Form. Das Möbel dient als Anlass um Licht und Form, Raum und Farbe zu studieren. Jassoy lässt uns in seinen Arbeiten erkennen, dass alles in Bewegung ist, Illusion und Realität einen spielerichen Dialog miteinander fūhren. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten