|
Rinus Groenendaal, beeldend kunstenaar uit Vierpolders (Z-H), maakte voor de website van Kunstkamer Vaassen een zeer persoonlijk verslag over een fascinerend kunstwerk: 'De grote poort van Kiev' In het atelier van de beeldhouwer Martin Klopstra in Spijkenisse (Z-H) zag hij een kunstwerk dat hem emotioneel zo aangreep dat hij het moest verwerken in een eigen creatief antwoord. " Spontaan viel ik van mijn stoel, toen ik het atelier van Martin Klopstra binnenstapte. Dat kan natuurlijk niet. Ik stond nog. En de stoel was nergens te bekennen. Maar het gevoel dat erbij hoorde klopte helemaal. Bekend met zijn werk- uiterst fragiele botanische vormen, die de zwaartekracht tartend, zich slingerend een weg zoeken naar het licht- stond daar een massief hoekig loodzwaar architectonisch bouwwerk. Het bleek een 3-D vertaling te zijn van een geschilderd ontwerp van Victor Hartmann. Het oorspronkelijke ontwerp van deze Russische architect en schilder is nooit gebouwd. Door zijn zwaarte zou het onmiddellijk gaan verzakken. Verder dan een schilderij kwam het dus niet. De componist Modest Moessorgski gebruikte het als sluitstuk in zijn suite 'De Schilderijententoonstelling' (1874). De materiaalbehandeling van het onaffe (daardoor triggerde het me nog meer) werk was zeer karakteristiek voor Klopstra's werkwijze: een high-tech combinatie van hout en koper, laagsgewijs opgebouwd. Maar hoe moest ik de wereldvreemde verschijningsvorm van 'De grote poort van Kiev' plaatsen in zijn vertrouwde thematiek? Terug op mijn werkplek kwam ik er niet van los. De emoties en de persoonlijke associaties bleven zich maar opdringen. Een beeldende zoektocht naar het raadsel begon en leidde tot de serie 'Martin-Modest-Viktor'. Kijkfouten werden alternatieve feiten. Ik telde 12 klokken in de toren, maar of dit correct is, heb ik niet gecontroleerd. De medaillons op de getekende gebouwen zijn ingevuld door Romeinse munten. Dit plaatst de aquarellen/tekeningen in een andere tijdsorde. Als er kritiek komt, kan ik daar weinig tegen inbrengen. WAT zie je? Naast de kijkfouten, die uitgangspunten werden, zijn het onduidelijke tweetraps-associaties, verwarrende verbanden, onaffe redeneringen en resolute correcties. Vergeleken met de onwrikbare poort van Martin zien mijn werken eruit als producten van een chaotisch verlopen brainstorm-sessie. De pogingen tot opheldering lijken op een registratie van de hierboven beschreven verwarring. Wat ik me afvraag is of deze gemoedstoestand eenzelfde is als waarin Modest Moessorgski verzeild raakte, toen Victor Hartmann plotseling overleed en hij probeerde met kletterende cimbalen, een zingende priester, klokgelui en hymneachtige promenades met het schokkende verlies van zijn plotseling overleden hartsvriend in het reine te komen".
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten