|
Van Limbo naar Averno
"... Ik maak conceptuele zelfportretten via het transformeren van het beeld door middel van een verscheidenheid aan technieken en media totdat ze hun contextuele vorm verliezen. Transformatie is voor mij de ultieme daad van creatie, het is de essentie van het maken van kunst. om mijn realiteit te transformeren in een magisch rijk waar het echte leven botst met dromen en nachtmerries, dat is waar mijn werk over gaat..."
Ik maak beelden van werelden en verhalen die echt heel werkelijk zijn maar door de transformatie, creëer ik een sprookjes-achtige omgeving, met een magische, diepe en soms verdrietige tint. Deze fotoseries zijn allemaal bedrukt met een mixed medium techniek, waaronder verf, vloeibare hars en draad. De inspiratie voor deze serie kwam voort uit de behoefte aan diepe niet vertelde verhalen, die persoonlijk zijn voor mij, maar ook herkenbaar voor de kijker. Voor mij is het belangrijk om een verhaal te communiceren, of het nu een sprookje of een nachtmerrie is, en het oog van de toeschouwer de lege plekken te laten opvullen en een conclusie toe te voegen aan dat intieme moment. “Limbo en Averno” zijn bedoeld om uit te drukken hoe chronische pijn wordt beleefd en verdragen, en ook hoe deze overgaat van de ene toestand van de hersenen naar de andere. Chronische pijn kan fysiek of emotioneel zijn, de omgeving verandert op dezelfde manier en hij begrijpt het verschil niet. Het rode element in de verschillende stukken symboliseert deze pijn, die op de een of andere manier altijd aanwezig is, soms verslagen en soms doorstaan, maar altijd aanwezig is. In al mijn werk zijn de aanwezigheid van melancholie, verlangen, geheime geheimen en niet-overtuigende verhalen wat mij ertoe aanzet een omgeving en een taal te creëren die vanuit dat landschap in de ziel van de kijker kan spreken. Ana-Priscila Rodriquez 2021 |
        |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten